چاه اعتياد ناشي از بي احتياطي و عدم توجه به سفارشات والدين حادث مي شود

به گزارش پايگاه خبري تحليلي خبرلنده، در آیه 2سوره جمعه، فلسفه بعثت و حرکت رسول الله(صلّی الله علیه و آله) بر پایه«تلاوت»، «تزکیه» و «تعلیم» در رابطه با مردم «امیين» که در گمراهی آشکار بودند، مطرح شده است. «ان کانو من قبل لفی ضلال مبین» (جمعه/2) از این آیه برداشت می شود که بعثت از متن توده ها «اميین» توسط پیامبر اسلام آغاز می شود و هدف از این حرکت این است که با سلاح های مانند؛ تلاوت، تزکیه و تعلیم انسان های گمراه را نجات بدهد و آنان را از تمامی قیدها و بند ها «اغلال» که ستمگران حاکم در جامعه آنان را به اسارت های فکری- سیاسی- اقتصادی و ... کشانده اند، برهاند.
 

رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) برای رسیدن به هدفش، نخستین مسئوولیتش با توسل به تلاوت آیات الهی، تزکیه نفسانی «یزکیهم» است و این موضوع که انقلاب باید از انسان آغاز شود در حرکت انبیا مشخص است. «انقلاب نفسانی» در رسالت انبیا اصلی اساسی است و با تکیه به انقلاب نفسانی و تزکیه نفس است که فلاح اجتماعی در کلیه ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی شکل می گیرد.

 

«قد افلح من زکها» (شمس/9) پس تزکیه نفس «انقلاب نفسانی» در جریان بعثت، اصل بنیادی شناخته شده و بدون تغییر نفسانی هر گونه تغییرات دیگر رو بنایی و رفورمیستی است و نمی تواند جامعه را به سوی «فلاح» رهبری کند. تحولات اجتماعی بر پایه تحولات انسانی باید صورت بگیرد زیرا روابط اجتماعی انسان رابطه ارگانیک است و از نظر ما خصلت های انسانی تقدم بر خصلت های اجتماعی دارد زیرا اجتماع تکوین یافته از انسانهاست پس در به وجود آوردن اجتماع سالم تغییر و تحول انسانی ضرورت دارد و از تغییر نفسانی تغییرات اجتماعی شکل می گیرد.

 

«ان الله لا یغیر ما بقویم حتی یغیروا ما بانفسهم» (رعد/11 )
 

تزکیه نفس که در جریان رسالت و بعثت، اصل بنیادی شناخته شده به این معناست که انسان خود را اسیر کشش ها و تمایلات نفسانی نکند زیرا حرکت بر اساس آلودگی نفس، پیامدش انحراف، آلودگی و خسران است.

 

«و قد خاب من دسها» (شمس/10) زیرا اسارت در برابر کشش های نفسانی از دیدگاه ما انحراف و خارج شدن از اطاعت (الله) و ضابطه ای توحیدی است و انسان در اثر تمایلات هوی های نفسانی بزرگترین فاجعه ها را آفریده که پیدایش مستکبر و به اسارت کشیده شدن مستضعف، حاصل اطاعت از هوی های نفسانی است و جریانات استکباری و قتل و غارت و صدها جنایت دیگر جز اسارت در برابر هوی های نفسانی چیز دیگری نمی تواند باشد.به هر حال گفتیم که تغییر و انقلاب نفسانی(تزکیه) در جهت رسیدن به جامعه (فلاح) اصلی بنیادین در حرکت انبیاء و مبارزه با هوی های نفسانی است.
 

بنابراین تحلیل «رمضان» ماه خداوند، اهمیت خاصی پیدا می کند زیرا هنگامی که مبارزه با نفس «جهاد اکبر» باشد، تزکیه نفس (فلاح) در رمضان نقش ویژه پیدا می کند. در این ماه در گیری و مبارزه همه جانبه علیه هوی ها و تمایلات نفسانی آغاز می شود.

 

رمضان انقلات نفسانی به وجود می آورد انقلابی که اصل اساسی در جریان توحید رسالت و بعثت شناخته شده است.
 

در این ماه اراده انسان علیه کشش های نفسانی بسیج می شود و هر چه را که نفس بخواهد بر خلاف آن باید عمل کند و به این خاطر است که نفس در تمایلات خود حالت و وضعیت مطلق گرایی ندارد زیرا اگر غریزهای نفسانی وضعیت خود«باسفل السافلین» کشانده می شود و غایت حرکت مطلق گرایی، جهنم سوزان خواهد بود.
 

در« رمضان» ماه خدا انسان از این وضعیت مطلق گرایی می رهد و تمایلات نفسانی کنترل می شود و تمام کارها و خواسته های نفس بر پایه اعتدال صورت می گیرد و رمضان حالت اعتدال در بهره گیری از کشش های نفسانی را به وجود می آورد.

 

«اعتدال» بهره گیری هماهنگ و به دور از افراط و تفریط است
 

 کسی که معتدل است در صراط مستقیم حرکت می کند. اعتدال همان حالت فطری الهی است که انسان در برخورد با کلیه پدیده های آفاقی(طبیعت و ذخایر آن) و همین طور «وانفسی» و پدیده های اجتماعی و... حالت اعتدالی و فطری دارد یعنی از تمام نعمت ها و رحمت های خداوند در کلیه ابعاد، آفاقی، انفسی، اجتماعی و... بهره گیری متناسب و معتدل می کند و این مهم بر اساس ضابطه های الهی تحقق می یابد. رمضان عامل کنترل کننده نفس و فرمان دهنده آن به سوی خوبی ها و رستگاری ها است و انسان در ماه رمضان تزکیه می شود و به «فلاح» می رسد.

 

انسان وارسته و تزکیه شده به خداوند نزدیک است پس رمضان ماه تقرب به خداوند و ماه خداست
 

رمضان ماه خدا در بستر سی روزه خود حادثه های تاریخی را در بردارد؛ در پانزدهم آن، حسن بن علی (ع) نمونه عینی یک انسان وارسته و تزکیه شده، به دنیا می آید و در نوزدهم آن بزرگترین فاجعه ی انسانی صورت می گیرد.

علی(ع) مظهر عدالت، تقوی، فضیلت، کمال و نمود کاملی از تزکیه و پاکی و انسانی مافوق بشر به دست شقی ترین انسان یعنی «مارقی» به شهادت می رسد. شمشیر مارقی آلوده به جهل و تحجر و انحطاط علی (ع) همگام با عدالت را به خاک می کشاند و در صحنه تاریکی صبحگاهان نوزده رمضان صحنه ای به نمایش گذاشته می شود که آلوده ترین بشر، فرق وارسته ترین انسان را به ضرب شمشیر می شکافد و با ضرب این شمشیر آلوده به زهر همه چیز خاتمه پیدا می کند و جسم مظهر انسان کامل علی(ع) دفن خاک می شود.
 

علی(ع) پس از ضربت شمشیر «مارق» در محراب می گوید: «فزت برب الکعبه» سوگند به خدای کعبه که به رستگاری رسیدم.

رسیدن به فور در بیان علی(ع) این است که از شر سه جبهه «قاسطین، مارقین، ناکثین» رها شدم و به رحمت خدایم فائز آمدم. علی (ع) در دوره پنج ساله خلافت، برای اجرای عدالت با آن سه جبهه خطرناک مبارزه کرد و سرانجام به دست فردی از جبهه ی مارقین( ابن ملجم مرادی) انسان آلوده به جهل و مظهر جمود و انحطاط فکری و دگم کانالیزه، به فوز شهادت می رسد. در نوزدهم رمضان ماه خدا علی با تزکیه و شهادت به خدایش می رسد و از شر جناح های ظالم جاهل و بی تعهد رها می شود و در اوج رحمت خداوند قرار می گیرد.

يادداشت: جعفر حاجی کریم نظری

انتهاي پيام/م75